inanılmaz ama gerçek.ne yazık ki aile kavramının yozlaşması çocuğu para vererek doyurduklarını sanıp sevgiden mahrum eden anne babalar..gerçekten üzücü.Allah sonumuzu hayr etsin.

Sevgili arkadaşım 60 senelik geçmişten bu güne kadar ailenin eğitimin çevrenin yazılı ve görse basının ekonomik çöküntünün ellerine insafsızca terk edilmiş örf adetlerimizin atalarımızın yaşantılarına küfür edilerek yetiştirilmiş ecnebilerin yaşam tarzına hayranlık duyup filimlerle destek verilerek kimliksizleştirilmiş bir neslin bozulmasını görmek bizleri şaşırtmasın.Biz eğitimciler derslerimizin yanında çocuklarımıza çevreye karşı okuyarak yaşantımızla bilgimizle uyarıcı öğretici kabul ettirici olarak sorumluluğumuzu bilerek sönmek üzere olan ateşi canlandıralım.Dilimizi törelerimizi tarihimizi tüm maneviyatımızı ,sevelim sevdirelim . izlenilen çizgi film ,film, reklam,okutulan kitap, gazete dergilere lütfen dikkat edelim. Ayrıca böylesi hassas bir konuya değindiğin için teşekkür ediyorum. saygılarımla

Bir kalem üç renge vurdu, merdiven düştü boya saçıldı. Karanlık yolda uzunca ilerleyiş, yavaş yavaş... Yürüdükçe uzaklaşmak yalanın sıcağından gerçeğin soğuğuna... Sabret, ele gelir zafer, kovalamayıp onu yavaşça yürürsen peşinden. Sonuca ulaştığında amaç, görünür yine üç renk, tan yerinde; Siyah, Gri ve belki de Beyaz?...

siyah dünyanın rengi,
beyaz ise senin
griye gelince başlıyor sorun
gri belki dünyadan sana gelen şeylerin rengi
belki de senin dünyaya verdiklerinin
fakat ne olursa olsun
siyah renktir sonu her şeyin

Siyaha ermek için beyaz kullanmalı. Yürünmeli "kar"ın üstünde. Yavaşça olmalı beyazın bitimi ve çok ses çıkarılmamalı, beyaz bir çığın altında kalan siyah olmamak için.

“Neyi arıyorsan sen, O’sundur” der Mevlana..Canım arkadaşım bizler önce neyi aradığımızı neye ulşmamız gerektiğini bilmemiz gerekiyor.Evet bir başıboşluk aldı başını gidiyor.Bir çirkinlikler senaryosu yazılıyor çocuklarımızın üzerine başta televizyon denilen o renkli ama bana göre songünlerde görüntüledikleriyle BOŞ BİR KUTU...Çok etkili başta çocuklar olmak üzere ben tüm olumsuzluklara rağmen bizlerin bu çirkinlikleri ÇOCUKLARIMIZA GÖKKUŞAĞI GİBİ RENKLİ DÜŞLER SUNACAĞIMIZA SONUNA KADAR EMİNİM...BAK LAVİNYA SENİN GİBİ DUYARLI ÖĞRETMENLER OLDUKTAN SONRA BİZE SADECE UMUT LAZIM...



Bir umut lazım bana , günlerimi aydınlatacak, karayı ak yapacak bir umut...

Hayat yapman gerekenlerden ibaret bu gereği kaldıracak bir umut... Herşey serbest fakat elin kolun bağlı. Hayat açık cezaevi.

Bir umut lazım bana, yıllarca beklediğim ama ne beklediğimi bile bilmediğim, geldiği zaman "tamam işte buydu" dediğim bir umut lazım bana...

Öyle zamanda gelmeli ki, ne bir dakika önce ne bir dakika sonra, tam istediğim zamanda olmalı, zamanını bile bilmediğim bir umut lazım bana...

Huzur dolmalı içim kaygı bitmeli, güneşin sıcağını hissetmeliyim her daim, dört elle sarılmalıyım hayata, gecem gündüzüm, düşüm gerçeğim bu olmalı, bir umut lazım bana...

Yollarda gözlediğim, düşümde görüp uyanınca unuttuğum, sokak çocuklarında, caddelerde, kitaplarda aradığım, "tamam işte buydu" dediğim BİR UMUT LAZIM BİZE...
VE UMUT ARKADAŞLAR DÖNÜP BİR BAKIN AYNAYA GÖRECEKSİNİZ..
BU ÜLKEDE SİZİN GİBİ GÖREN GÖZLER OLDUKTAN SONRA GERİSİ ZATEN BOŞ...
TEŞEKKÜRLER BU DUYARLI YAKLAŞIMIN İÇİN LAVİNYACIĞIM....