Sensiz Ankara
Trenler kalkacak bu gece. Gözlerini taşıyacak biri,diğeri yüreğini... Bir tanesinde yüzün olacak,bir başkasındaysa anılar....Katarlar ne taşıdıklarını hiç bilmeyecek. Her bir tren ayrı yönlere, ayrı istasyonlara doğru yol alacak umarsızca...Kalede surların en tepesinde gözlerim kapalı ,göreceğim gidişini...
Nasıl da severdik Kalede oturmayı. Bazen rakımıza balığımızı meze ederken Kalenin saat kulesini tanık ederdik sevdamıza Sonra bir rüzgar çıkardı içimiz titrer,sarılmak isterdik ısınmak için. Ama o sihir bozulmasın hiç ayrılmayalım diye yerimizden kalkmadan, dokunamadan, sarılmadan sadece yüreğimizin içindeki ışığı gözlerimizle kenetleyerek,kitleyip, anahtarı taam uzaklara fırlatarak direnirdik acı acı esen rüzgara.....
Ankara'ya sevdalıydık, ve bu kentin ihanetlerine aldırmazdık, Aşk güzümüzü yaşarken sadece görmek istediklerimizi görür onlarla yaşamaya çalışırdık. Kale gibiydin sen de biliyorum. Uzaktan bakıldığında ulaşılmaz ve yıkılmaz görünen sessiz ama bir o kadar çığlık çığlığa...
Bir kez sana ulaşmak için insan neler vermez? Nelerden vazgeçmezdi ki? Ne kadar uğraşsam nafileydi,ne sana erişebildim,ne de direnebildim. Trenler son düdüklerini çalıp, yollara düştüler bile. Birazdan bu şehirden ve yüreğimden son kez çıkıp gideceksin Ben tam kalenin surlarında son trenin gidişini bekleyeceğim. Hiç bir şey yapmadan, kimselerle konuşmadan... Benden başka kimse ama hiç kimse bilmeyecek gidişini,seni yalnızca ben uğurlayacağım. Her bir trende ayrı bir parçan, yanında yüreğim terk edeceksin, hem bu şehri,hem de benliğimi....
İşte nihayet gönderiyorum seni. Çooooooook sevdiğin Ankara'nın soğuk ve kuru ayazında her parçanı dönüşü olmayan istasyonlara .. Sonra uzun zamandır hiç olmadığı kadar huzurlu bir uykuya dalacağım,kim bilir belkide bir daha uyanmamak üzere..

ÖYLE YORGUNUM Kİ..
alıntı bu yazı hoşuma gitti bi ankaralı olarak umarım begenirsiniz