Yağmur, ılık yağmur, Sevdiğim yağmur, Temizleyen yağmur. Sokakları, ağaçları, arabaları, şemsiyeleri yıkayan, yıkadıkça temizleyen yağmur. Yataktan kalmam için sebep yoksa, bir yerlere koşturmak zorunda değilsem hele bir başkadar yağmur. Hele evde kanapeye uzanmış, sıcak bi çay eşliğinde film izliyorsam yağsın dursun bütün gün.
Yağmur bende hep saflığı, temizliği çağrıştırmıştır. İzmir de yaşarken bir başkaydı yağmur İstanbul da bir başka..
Eskiden bir başkaydı çocukken, ergenlikte şimdi bambaşka ama yine de güzel. Bahara hazırlık yaparken yapdığında sevincime burkluk katsada yağmur temizliyor evreni. Seviyorum bu yüzden. Doğa bana hep sade gelmiştir, karmaşık değildir kar, rüzgar, dolu, yağmur. Yalındır, ihanet etmez hiç bir mevsim bir diğerine sırası geldimi alır sahnede yerini. Antre kaçırmaz doğa. Ne zaman boy göstereceğini bilir.
Rüzgar, çeri çöpü birbirine.. Toz duman eder ortalığı. Saçı sakala karıştırır. Gözlerini korumaktan önünü göremezsin. İçimde ki fırtınaların yanında hafif kalır rüzgar o nedenle saçımı toplar, önüme bakar anlaşırım onunlada.
Kaybolan zaman, geçip giden anlar. Birbirinin tıpkısı saatler. İşte derdim bununla ilgili. Zaman... Saat... Kaybolan anlar... Geçip gidiyor, kayıp gidiyor yıldız gibi ama ben sadece bakakalıyorum, uzaklaşan bir trene el sallar gibi. Bazen bağırmak, haykırmak geçiyor içimden "DUR" diye. Ama olması gerekenin bu olduğunu biliyorum.Geçmezse onun adı zaman olmaz. Korkutuyor beni zaman. Ya keşke der pişman olursam diye. Zaman zaman farkedip müdahale etsemde fazlasıyla cömertim zamanı harcamak konusunda. Üstelik zamanın kredisi de yok parayı bastırıp satın alabileceğin.
Bugün elimde bir şemsiye önce koşturdum ordan oraya, otobüsten indim, taksiye koştum ordan yürüdüm azıcık hareket geldi derken hayatıma bir anda durdu yine zaman. Başladı kendini geriye sarmaya. Bir set var önümde koşup koşup tosladığım. Kısmet mi değilmiş ya da nazar mı değmiş anlamadım.
İşin tuhafı artık yılmıyorum ya da şaşırmıyorum, kırılmıyorum, incinmiyorum hepsini erdem, bilge dede gibi sabırla karşılıyorum. Olsun ben kendi kazandıklarıma bakarım diyorum.
Yılmak yok yani, sızlanmak yok. Hayat bakalım daha neler sunacak bana? Kaçacak deliği olmayanlar utansın. Sığınacak limanı olmayanlar. Şanslı görüyorum kendimi kendi içimde önemli olanı bu.
Daha ne yağmurlar yağar, ne rüzgarlar eser, ne kalpler kırılır, ne kapılar kapanır, zaman geçer her şey değişir, büyür, gelişir önemli olan sensin yani BEN ...
29 MART 2010
Yağmur bende hep saflığı, temizliği çağrıştırmıştır. İzmir de yaşarken bir başkaydı yağmur İstanbul da bir başka..
Eskiden bir başkaydı çocukken, ergenlikte şimdi bambaşka ama yine de güzel. Bahara hazırlık yaparken yapdığında sevincime burkluk katsada yağmur temizliyor evreni. Seviyorum bu yüzden. Doğa bana hep sade gelmiştir, karmaşık değildir kar, rüzgar, dolu, yağmur. Yalındır, ihanet etmez hiç bir mevsim bir diğerine sırası geldimi alır sahnede yerini. Antre kaçırmaz doğa. Ne zaman boy göstereceğini bilir.
Rüzgar, çeri çöpü birbirine.. Toz duman eder ortalığı. Saçı sakala karıştırır. Gözlerini korumaktan önünü göremezsin. İçimde ki fırtınaların yanında hafif kalır rüzgar o nedenle saçımı toplar, önüme bakar anlaşırım onunlada.
Kaybolan zaman, geçip giden anlar. Birbirinin tıpkısı saatler. İşte derdim bununla ilgili. Zaman... Saat... Kaybolan anlar... Geçip gidiyor, kayıp gidiyor yıldız gibi ama ben sadece bakakalıyorum, uzaklaşan bir trene el sallar gibi. Bazen bağırmak, haykırmak geçiyor içimden "DUR" diye. Ama olması gerekenin bu olduğunu biliyorum.Geçmezse onun adı zaman olmaz. Korkutuyor beni zaman. Ya keşke der pişman olursam diye. Zaman zaman farkedip müdahale etsemde fazlasıyla cömertim zamanı harcamak konusunda. Üstelik zamanın kredisi de yok parayı bastırıp satın alabileceğin.
Bugün elimde bir şemsiye önce koşturdum ordan oraya, otobüsten indim, taksiye koştum ordan yürüdüm azıcık hareket geldi derken hayatıma bir anda durdu yine zaman. Başladı kendini geriye sarmaya. Bir set var önümde koşup koşup tosladığım. Kısmet mi değilmiş ya da nazar mı değmiş anlamadım.
İşin tuhafı artık yılmıyorum ya da şaşırmıyorum, kırılmıyorum, incinmiyorum hepsini erdem, bilge dede gibi sabırla karşılıyorum. Olsun ben kendi kazandıklarıma bakarım diyorum.
Yılmak yok yani, sızlanmak yok. Hayat bakalım daha neler sunacak bana? Kaçacak deliği olmayanlar utansın. Sığınacak limanı olmayanlar. Şanslı görüyorum kendimi kendi içimde önemli olanı bu.
Daha ne yağmurlar yağar, ne rüzgarlar eser, ne kalpler kırılır, ne kapılar kapanır, zaman geçer her şey değişir, büyür, gelişir önemli olan sensin yani BEN ...
29 MART 2010
