Orta Asya’da savaşın ok ve yayla yapıldığı dönemlerde Türk savaşçılar arkalarından gelebilecek bir saldırıyı önlemek için sırtlarını önceden bu amaçla hazırlamış oldukları taşa dayarlardı. Bu taş arka-taş veya Azerbaycan’daki telaffuzuyla “arka-daş” olarak adlandırıldı.
Zaman içinde insanın arkasını yaslayabileceği ve gelebilecek kötülüklerden koruyacağı fikriyle özdeşleştirilmesi sonucu “arkadaş” kelimesi dost anlamında Türkçemiz’deki yerini buldu.
Arkadaş radikal olmalıdır; sevilecek biri olmadığın zamanlar da seni sevmeli, dayanılmaz olduğun zamanlarda bile sana dayanmalıdır. Arkadaş fanatik olmalıdır; bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli, güzel haberler aldığında seninle sevinmeli ve ağladığında seninle ağlamalıdır.
Ama arkadaş daha çok matematik olmalıdır. Sevinci çarpmalı, üzüntüyü bölmeli, geçmişi çıkarmalı, yarını toplamalıdır. Kalbinin derinliklerindeki ihtiyacı hesaplamalı ve her zaman bütün parçasından daha büyük olmalıdır.

önceden vardı ötesi olmadı şimdide başkaları var.önemli olan arkadaşlıkları dostluğa çevirebilmektir.geçmişte kalanları da çok seviyorum.şimdikilerinide çok seviyorum.ne olursa olsun hayatı anlamlı kılan budur.nefret ediyorum demek kolay ama önemli olan herşeye rağmen seviyorum diyebilmektir.sonuçta üç günlük dünya.sevmek herşeye bedel.mevlanada dememiş mi .......